Starożytni Egipcjanie wierzyli, że niektóre symboliczne przedmioty mają magiczną moc, a czasami nawet nosili je przy sobie - stanowiły wtedy część naszyjnika, bransolety lub pierścienia. Do ulubionych amuletów należały skarabeusze i oczy udżat. Skarabeusze naśladowały swym wyglądem święta żuki (symbol wschodzącego słońca), wychodzące spod ziemi żuki kojarzono ze zmartwychwstaniem. Oko udżat nawiązywało do mitu o cudownie uzdrowionym oku Horusa - amulet miał zapewniać pomyślne pokonywanie problemów. Amulety miały zastosowanie w czasie życia i po śmierci. Amulety miały chronić mumię zmarłego przed niebezpieczeństwami, zapewniać opiekę boską i magiczne odrodzenie.
Filar dżed (symbol Ozyrysa) miał zapewniać zmarłemu trwałość, a zielona kolumna papirusowa przywrócić młodość.
Amulety wykonywano z bandaża, gliny, fajansu, drewna, kamieni, a nawet ze złota - kładziono je przy mumii i towarzyszyły temu zaklęcia, które nadawały amuletom ich magiczną moc. Wiele z tych zaklęć weszło w skład antologii rytualnych tekstów grobowych nazywaną "Księgą Umarłych".
Oko Horusa
Filar dżed (symbol Ozyrysa) miał zapewniać zmarłemu trwałość, a zielona kolumna papirusowa przywrócić młodość.
Amulety wykonywano z bandaża, gliny, fajansu, drewna, kamieni, a nawet ze złota - kładziono je przy mumii i towarzyszyły temu zaklęcia, które nadawały amuletom ich magiczną moc. Wiele z tych zaklęć weszło w skład antologii rytualnych tekstów grobowych nazywaną "Księgą Umarłych".
Inkwizycję czas zacząć!